کتاب "گروه هنر ملی از آغاز تا پایان ( 1357 ـ 1335)" منتشر می‌شود
‏"روح‌الله جعفری" کتاب "گروه هنر ملی از آغاز تا پایان (۱۳۵۷ـ ۱۳۳۵)" را برای چاپ به انتشارات ‏افراز سپرد تا در مجموعه "تئاتر ایران در گذر زمان" منتشر شود.‏
جعفری در گفتوگو با سایت ایران تئاتر، گفت: «نگارش، تحقیق و پژوهش این کتاب 6 سال زمان برده و بیش از 300 ساعت مصاحبه حضوری و تلفنی با هنرمندان به نام عرصه هنرهای نمایشی در قالب این کتاب انجام شده است.»
این نویسنده با بیان اینکه تمامی این هنرمندان جزو فعالان این گروه به حساب می‌آمدند، گفت: «تعدادی از این هنرمندان در حال حاضر از میان ما رفتند و آخرین گفت‌وگوی آن‌ها درباره فعالیت‌هایی است که در این گروه انجام داده‌اند و همین امر ارزش کتاب را بیشتر می‌کند. از جمله این هنرمندان می‌توان به زنده‌یاد حسین کسبیان، رضا کرم‌رضایی، اسماعیل داورفر، جمشید لایق، محمد نوری و خسرو شکیبایی اشاره کرد.»
وی با اشاره به دیگر ویژگی‌های این کتاب گفت: «در این کتاب تمامی حوادث مثبت و یا منفی که در شکل‌گیری گروه هنر ملی نقش به‌سزایی داشته، به صورت زمان‌بندی و از زبان خود اعضای گروه روایت شده است. همچنین از گزارش، نقد و گفت‌وگوهایی که در نشریات قبل از انقلاب منتشر شده نیز کمک گرفته‌ام.»
وی با بیان اینکه با بیش از 55 نفر از اعضای گروه گفتوگو شده به برخی از این اسامی اشاره کرد و گفت:« با احمد برات‌لو، عباس جوانمرد، نصرت پرتوی، بهرام بیضایی، علی نصیریان، محمود دولت‌آبادی، بهزاد فراهانی، حسین محجوب، آذرفخر، کامران نوزاد و... درباره گروه هنر ملی گفتوگو کرده‌ام.»
کارگردان نمایش "اسب‌های پشت پنجره" تصریح کرد: «پیدا کردن بعضی از این افراد کار بسیار دشواری بود؛ چرا که عده‌ای از آن‌ها در خارج از کشور زندگی می‌کردند که با پی‌گیری‌های مستمر توانستم هرکدام از آن‌ها را پیدا کنم.»
جعفری درخصوص دلیل پرداختنش به این موضوع گفت: «بعد از کودتای 28 مرداد سال 1332 به دلیل اینکه تئاتر در شرایط برزخ‌واری از سوی حکومت قرار گرفت، چند تماشاخانه آتش زده شد و هنرمندان در فضای محدودی قرار گرفتند. عده‌ای از هنرمندان با جمع شدن در کنار هم و تشکیل یک تیم، این گروه را شکل دادند و تا سال 57 به فعالیت خود ادامه دادند.»
وی ادامه داد: «با توجه به این اوصاف پرداختن به تئاتر ملی و جرقه‌هایی که فضای قوام بخشیده تاریخ معاصر تئاتر ایران دارد، نقطه شروع بسیار قدرتمندی برای آغاز یک کار پژوهشی بود.»
این کارگردان تئاتر با اشاره به اینکه تئاتر معاصر ایران به صورت شفاهی و سینه به سینه منتقل شده گفت: «وظیفه هر نویسنده و علاقه‌مند به هنر تئاتر است که این اسناد را جمع‌آوری کرده و به ثبت وقایع تاریخی بپردازد.»